 |
| "Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα, καὶ τὴν Αγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν" |
Στίς 14 Σεπτεμβρίου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει πανηγυρικά καί τιμᾶ τήν
Παγκόσμιο Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν μεγάλη αὐτή δεσποτική ἑορτή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν ἀπαρχή ὅλων τῶν δεσποτικῶν ἑορτῶν τοῦ ἔτους.
Τούτη τήν μέρα, ἡ Ὀρθοδοξία ὁλόκληρη τιμᾶ καί προσκυνᾶ τό «τρισμακάριστον ξύλον», τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ καύχημα αἰώνιο καί σύμβολό Της καί διά τοῦ ὁποίου
νικήθηκε ὁριστικά ὁ διάβολος καί ὁ θάνατος, ὅταν πάνω του «ἐτάθη Χριστός ὁ Βασιλεύς
καί Κύριος» γιά νά θυσιαστεῖ καί νά ἄρει τίς ἁμαρτίες ὅλου του
κόσμου.
Τόν Τίμιο Σταυρό ἀναζητοῦσε νά βρεῖ στούς Ἁγίους
Τόπους, μέ ἱερά ἀγωνία καί
μεγάλη πίστη ἡ Ἁγία Ἑλένη, ἡ μητέρα τοῦ Μ. Κωνσταντίνου. Καί ὁ Θεός τήν ἀξίωσε νά
ζήσει τήν μεγάλη χαρά τῆς εὑρέσεως, ὅταν στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 335μΧ μία
θαυμάσια εὐωδία ἀρωματικοῦ φυτοῦ τήν ὁδήγησε σέ κάποιο σημεῖο κοντά στόν φρικτό Γολγοθά. Τό
εὔοσμο
ἐκεῖνο φυτό ἦταν ὁ βασιλικός,
τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μᾶς μοιράζει κάθε χρόνο μετά τήν τελετή τῆς ὑψώσεως, στούς πιστούς πρός εὐλογία καί ἁγιασμό.
Ἐκεῖ, ὕστερα ἀπό ἐπίπονες ἀνασκαφές βρέθηκε ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μαζί
μέ τούς δύο σταυρούς τῶν «συσταυρωθέντων
αὐτῶ ληστῶν». Ἡ Ἁγία Ἑλένη κυριεύθηκε ἀπό μεγάλη ἀπορία σχετικά μέ τό ποιός ἀπό τούς τρεῖς σταυρούς ἦταν ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί ἀναζητοῦσε τόν τρόπο
μέ τόν ὁποῖο κάτι τέτοιο θά γινόταν γνωστό. Τότε ἀποφάσισαν νά
ἀκουμπήσουν
τούς σταυρούς διαδοχικά πάνω στό σῶμα μίας νεκρῆς χήρας. Οἱ δύο σταυροί τῶν ληστῶν, δέν ἐπέφεραν κανένα ἀποτέλεσμα. Μόλις ὅμως τό «Ξύλο τῆς ζωῆς» ἀκούμπησε τό ἄψυχο σῶμα, ἡ νεκρή ἀναστήθηκε καί τότε φανερώθηκε μέ τόν πιό σαφῆ καί ἀναμφισβήτητο
τρόπο ποιός ἦταν ὁ Τίμιος Σταυρός.
Εὐθύς ἡ Βασίλισσα
καί ἡ συνοδεία τῆς ἄρχισαν νά δοξολογοῦν τόν Θεό καί νά ἀσπάζονται μέ
δάκρυα χαρᾶς τόν Σταυρό
τοῦ Κυρίου, ἐνῶ τό συγκεντρωμένο μέγα πλῆθος ζητοῦσε νά
προσκυνήσει κι ἐκεῖνο. Ἐπειδή κάτι τέτοιο ἐκείνη τήν ὥρα ἦταν ἀδύνατο, οἱ
συγκεντρωμένοι ζήτησαν τουλάχιστον νά Τόν δοῦν. Τότε ὁ Μακάριος
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἀνέβηκε στόν ἄμβωνα, κρατώντας τόν Τίμιο Σταυρό καί τόν ὕψωσε γιά νά
εἶναι
ὁρατός
σέ ὅλους τους συγκεντρωμένους. Ὁ λαός στήν
θέα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἄρχισε μέ
κατάνυξη νά ψάλει τό «κύριε ἐλέησον».
Αὐτό ἀκριβῶς τό
θαυμάσιο γεγονός, ἐπαναλαμβάνει κάθε χρόνο ἡ Ἐκκλησία μας,
θέτοντας τόν Τίμιο Σταυρό στό κέντρο τοῦ Ναοῦ πρός
προσκύνηση, ἀλλά κυρίως μέ τήν τελετή τῆς Ὑψώσεως, ὅταν ὁ Ἱερέας
κρατώντας στά χέρια τόν Σταυρό εὐλογίας μέ κλαδιά βασιλικό, τόν κατεβάζει μέχρι σχεδόν
τό δάπεδο κλίνοντας εὐλαβικά τό γόνυ καί στήν συνέχεια τόν ὑψώνει πάνω ἀπό τό ὕψος τῆς κεφαλῆς ἀναπέμποντας
συγχρόνως τίς καθορισθεῖσες στό τυπικό της ἡμέρας δεήσεις, ἐνῶ οἱ ψάλτες καί
τό ἐκκλησίασμα ψάλλουν ἀργά τό «κύριε ἐλέησον».
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί
τιμοῦμε πάντα μέ ἰδιαίτερο τρόπο τήν ἁγία ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας.
Ἡ
ἱερές
ἀκολουθίες
ἔχουν
πανηγυρικό χαρακτήρα, ἐνῶ ἔχει θεσπισθεῖ αὐστηρή νηστεία, ἀφοῦ ἡ ἡμέρα φέρει τά ἴσα μέ τήν Ἁγία καί Μεγάλη Παρασκευή. Κατακλύζουμε τοῦ Ἱερούς Ναούς,
προκειμένου νά προσκυνήσουμε τόν Τίμιο Σταυρό καί νά ἀντλήσουμε
δύναμη καί χάρη ἀπό αὐτόν. Παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικοῦ ὡς εὐλογία καί
τόν ἐναποθέτουμε στά εἰκονίσματα ὡς φυλαχτό κατά τοῦ κακοῦ. Γνωρίζουμε
πολύ καλά, ὅτι ἡ τιμή καί ἡ προσκύνηση τοῦ Σταυροῦ εἶναι προσκύνηση τοῦ Ἴδιου του Ἐσταυρωμένου
Λυτρωτῆ μᾶς Χριστοῦ καί ὄχι εἰδωλολατρική πράξη, ὅπως κακόβουλά μας κατηγοροῦν οἱ
ποικιλώνυμοι αἱρετικοί.
Μέ ἕνα στόμα καί μία καρδιά ἑνωμένοι ἄς ψάλλουμε ἀτενίζοντας
Τόν, τόν ὑπέροχο παιάνα αὐτῆς τῆς μεγάλης ἑορτῆς: «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου καί εὐλόγησον τήν
κληρονομίαν Σου».
Οι Κατηχητές του Ιερού Ναού
